..Μια ζωή πετριγυριζόμαστε από λόγια..Λόγια που ακούμε και μπαίνουν μέσα μας και λόγια που απλά ακουμε και αφήνουμε να περάσουν..Λόγια που για κάποιον ίσως να είναι το πιο απλό και για άλλον να είναι κάτι που περιμένει μια ζωή ν'ακούσει..Λόγια που κουράζουν ή κάνουν ανθρώπους ευτιχισμένους..Λόγια που δείχνουν πόσο υποκειμενική είναι η αξία κάθε έννοιας ανάλογα τον άνθρωπο..
..Δεν ξεχνάμε τις πράξεις!..Και αυτές χαράζονται..άλλες ξεχνιούνται..Τι χρειάζεται άραγε για να σβηστεί μια πράξη?..Από ένα δευτερόλεπτο μέχρι μια ζωή..Γιατί τίποτα δεν είναι πια δεδομένο..Ακόμα και τα όνειρα αλλάζουν..Και οι στόχοι που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν!..Οι δυσκολίες και οι ανάγκες..Όλα γίνονται απτά σε μια κοινωνία που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την ψυχή της..Αλλά αν όλα δεν άλλαζαν τόσο γρήγορα σ'ένα κόσμο που τρέχει τότε θα την βρήσκαμε..άλλα συνηδητοποιούμε πως στο τέλος ακόμα και αυτό που τόσο θέλαμε θα σταματήσει να μας ικανοποιεί..Γιατί φυσικά ως άνθρωποι είμαστε ακόρεστα όντα και κουραζόμαστε απο κάτι δεδομένο που στην πραγματικότητα δεν είναι δεδομένο αλλά έτσι το λαμβάνει το μυαλό μας..
..Στις στιγμές μοναξιάς ευχόμαστε απεγνωσμένα για έναν άνθρωπο που όταν έρθει δεν θα θέλουμε να έχουμε..Δεν υπάρχει χρυσή τομή..Δεν υπάρχει ιδανικό..Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία..ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΡΕΣΜΟΣ!..
Άρα?.. :)
